"หลงตน"
"คนหลงตน"
เป็นคนมีโมหะ มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควรในตนเอง
"คนหลงตน"
จะมีความรู้สึกว่าตนเป็นผู้มีความดี ความสามารถ ความพิเศษเหนือใครทั้งหลายเกินความจริง
เป็นความรู้สึกในตนที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร เมื่อมีความรู้สึกอันเป็นโมหะ ความหลง ราคะ
หรือโลภะและโทสะก็จะเกิดตามมาได้โดยไม่ยาก
เมื่อหลงตนว่า ดีวิเศษเหนือคนทั้งหลาย
ความโลภให้ได้มาซึ่งสิ่งอันสมควรแก่ความดี ความดีวิเศษของตน ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
ความโกรธด้วยไม่ต้องการให้ความดี ความวิเศษนั้นถูกเปรียบถูกลบล้าง
ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก |
|
